Doğumu cehalettendi. Aşkından pişmanlık duyacak bir çiftin belası olacaktı sonradan.

Annenin saçını süpürge ettiği, babanın sevgiliyle gününü gün ettiği gelecek bu kadar yakınken, doğumu belki de başına gelebilecek en kötü şeydi ve daha en başından ailesi tarafından dokuz aylık bir çabanın sonunda lanetlenmişti işte. Böyle bir başlangıçtan sonra ölümünden kendisi mesul tutulamazdı. Fakat doğumunun sorumluluğunu üstlenemeyen ailesi, ölüm kararını da onun omuzlarına yıkmışlardı. Oysa, her bebeğinki gibi şaşkın başladı hayatı. Yalnız, ağlaması öyle derindendi ki, ebe bile iç geçirdi bu bahtsız çocuk için. Mahallenin sümüklü ve pis çocuğuydu. Yine de benim en yakın arkadaşımdı. Hayrandı da bana. Belki bir dönem ben de onu sevmişimdir. Sevmediğim bebeleri döverdik birlikte. Sonra eve gider, annemin yaptığı yemekleri de bir güzel yine birlikte yerdik. Gece olunca, eğer hala eğleniyorsak, annesine gider izin alırdık, sonra bize gelir yer yatağına uzanırdık. Kız ve erkeğiz ya, aramıza bir de yastık koyardık. Sabahlara günaydın diyerek uyanırdık o zaman. Henüz çocukluğumuz yüreklerimizdeki karanlıkla baş edebilirken..Hatırlamadığım bir sebepten konuşmayı kestim onunla ve sadece ‘eski bir mahalle arkadaşım’ sıfatı olan bir ‘hçckimse’ye dönüştü. Bugün ölüm haberi bile ilk başta pek etkilemedi. İki defa denemiş daha önce. Bu sefer şansa bırakmamış ve kafasına sıktığı tek bir kurşunla sonlandırmış çabalarını. Karanlığını görmüştüm de görmezden gelmiştim. Şanssızlığından vebadan korkar gibi korkmuş ve ondan kaçmıştım. Kayıp birisi, demiştim bir sefer bizimkilere ondan bahsederken. Dikkatli olun!, diye uyarmıştım. Ona ihanet etmek bu kadar kolaydı işte. O herkesin ihanet ettiği birisiydi. Bir tek bizimkiler sevdiler onu, iyi çocuk, temiz çocuk dediler ama ben güvensizlik ektim yüreklerine. İhanetim daha da kötücülleşti ve onu infaz etmek benim için bu kadar kolaydı. Ve arkasından döktüğüm gözyaşları beni damla damla daha da çirkinleştiriyor. İlk damla bencilsin diyerek, ikincisi onu ötekileştirdin.. Ve hala onun gidişinden çok, ihanetimin ağırlığından ağlıyorum.