*Dostlarla Beş Çayı’nın uzun zamandır aranılan konuğu, Sevgili Miray Sert’ten inciler..*

Son zamanlarda yeni tanıştığım insanlara en son mutlu oldukları anı sormak gibi bir huy edindim. Bu ilk/son bakışta fazlasıyla kişisel olan soruyu alkol arası sigara molası, meyhane masa döngüsünde bayık gözleriyle bir şekilde yanıma oturmuş birileri, arkadaşımı beklerken bir 50’lik kadar mekana erken gitmem ve yan masalara sarkarak çok da ayık olmamamdan aldığım cesaretle tanıştığım insanlara soruyorum. Biraz da görüntülü konuşmalarda arkasına kütüphanesini almış insanlara güvenmememdeki kişilik analizi yöntemimi bu zavallı çakırkeyif insanlara en mutlu olduğu anı anlattırarak uygulamaya çalışıyorum. Aldığım cevapların ölçeklerine göre sohbeti ilerletiyorum ya da aniden çişim  geliyor ve oradan uzaklaşıyorum. Deneklerim sevdiceğiyle yumuş yumuş bir anında ya da sıcak bir Avrupa şehrinin gün batımıyla taçlandırılmış turuncu  meydanında  içtiği akşamüstü birasında kaldıysa mesanem daha fazla bana izin vermiyor ayaklarıma saçlarının önü güneşte açılmış ısrarcı selpakçı çocuk gibi dolanıp beni tuvalete çekiştiriyor. En son gün batımında –  neden hep en mutlu anlar gün batımında olur bilmiyorum – tesadüfen oturduğu dolmuşun ön koltuğunda fonda jukebox’dan creeple –neden creep? –  yaşadığı andan bahsediyorsa yanında bir sigara daha yakmayı hak ediyor zavallı deneğim.

Bu konuda biraz daha düşündüğümde dileğinin kabul olmasını istiyorsan gün batımında –  yine gün batımı – yerden beş taş al ve denize at diyen, göbeğinden dolayı asla dalamayan ama her seferinde aa çok güzel daldın şerife teyze geliyor aklıma. Bana çorap katlamayı da öğreten tatil komşumuz aa çok güzel daldın şerife teyze, her çorap katladığımda aklıma düşer ki ben bu düşüşle hala ne yapacağımı bilemem. Denizi sadece yazdan yaza belli kısıtlı sürelerde gören ben bu dilek dileme ayinimi coğrafyanın kaderiyle biraz değiştirmek zorunda kalıyorum. Önce deniz bulamıyorum –  neden denize taş atan insanlar romantik ve biraz da gizemlidir de meclis parkına taş atan insanlar pek de hoş görülmez – sonra güneşe attığım taşları hayali taşlara çeviriyorum, en son da dilek bulamadığım – bu da bizi sevgili dostumun ne istiyorum?  başlıklı yazısına götürür ki onun için bu tatlı yazıyı okumanız gerekir – için mutlu anlarımda gün batımına hayali taşlar atarken buluyorum kendimi.

Hmm her şey yolunda sanırım, güzell şimdi yerden beş taş alalım, en son mutluluğumuzla güneşin batışını selamlayalım…

Miray Sert, Nisan 2020